"Looking at yourself in a mirror isn't exactly a study of life."

Αν θυμάμαι καλά την παραπάνω πρόταση την είπε η Lauren Bacall και, ναι, είμαι αρκετά τεμπέλα για να το διασταυρώσω. Ας θεωρήσουμε, λοιπόν, ότι όντως την είπε η Bacall.

Επί της ουσίας, θα μπορούσε να είναι αυτό που λέμε ελληνιστί: "Δεν βλέπει πέρα από τη μύτη του..."

Δεν ξέρω αν είναι σημείο των καιρών, ή προγενέστερο φαινόμενο (το οποίο αγνοούσα ως νεότερη), αλλά έχω την (κακή) αίσθηση ότι όλο και περισσότεροι άνθρωποι αρχίζουν να υπολογίζουν αποκλειστικά και μόνο τις δικές τους ανάγκες, τα δικά τους "θέλω".
Από τη μία, δεν το λες και λάθος. Είναι, άλλωστε, λογικό να θέλεις να είσαι εσύ καλά. 

Το λάθος έγκειται σε μία και μόνο λέξη: το "αποκλειστικά".
Άλλο να ενδιαφέρεσαι πρώτα για τον εαυτό σου και άλλο αποκλειστικά για τον εαυτό σου.
Το πρώτο αποδεικνύει πως λειτουργεί μέσα σου το αίσθημα της αυτοσυντήρησης. Το δεύτερο πως είσαι αλαζόνας.
Δεν έχω να πω καμία μεγάλη φιλοσοφία περί "μετριοπάθειας" ή "σεμνότητας". Το μόνο που έχω να πω είναι πως, προσωπικά, αισθάνομαι τρομερά άβολα απέναντι σε έναν άνθρωπο που αυτο-θεωρείται "άρχοντας του κόσμου", "πανέξυπνος", "πανέμορφος" και όλα τα συναφή.
Το άβολο, βεβαίως, δεν έχει να κάνει με την απίστευτη ...αυτοπεποίθηση που διαθέτει. Απλώς υπάρχουν φορές που νιώθω υπόλογη που δεν κάνω κάτι. Όχι για εμένα, αλλά γι' αυτόν.
Άποψή μου, πως, τέτοιου τύπου άνθρωποι, χάνουν την "ουσία". Δεν μπορούν να καταλάβουν τον κόσμο και, εν αγνοία τους, δεν προσπαθούν καν.
Έτσι, ακόμα και το "κοίταγμα στον καθρέφτη", γίνεται ανούσιο, αφού, στην πραγματικότητα, δεν εντάσσονται πουθενά.
Τι θέλει να πει η ποιήτρια; Θέλει να πει πως, καλό είναι, σε εποχές δύσκολες και ελαφρώς μπερδεμένες, να είμαστε όλοι λίγο πιο προσγειωμένοι.

"Η μετριοπάθεια είναι για τους μέτριους"...Δεν με χαλάει!

Άραγε, πόσοι "μέτριοι" υπάρχουν γύρω μου; Who knows?
Αυτά τα "σκόρπια", προς το παρόν!

Φιλικά,
*evitouli*